زندگی با ماشین

در دهة 50 و 60 شمسي، زماني كه موج ورود اتومبيلهاي آمريكائي به ايران شروع شد براي ايرانيان اتومبيل آمريكايي مترادف سالني بزرگ، راحت و اتاقي بسيار مقاوم بود. اما در بین همين كشتيهاي اقيانوس پيما قايقهاي تفريحي تندرويي نيز پيدا ميشدند كه بعضاً با سقفهاي بازشو، نهايت لذت رانندگي را معني ميكردند. يكي از اين قايقها كه نه تنها دل جوانان عاشق سرعت آن زمان كه جوانان امروزي را نيز برده بود، پونتياك ترنس ام نام داشت. اين كوپه دو در با ‌آن هواكش بزرگ و عقاب زيباي روي كاپوت و موتور بسيار قدرتمند كه بعدها به سقف بازشو (معروف به T-Top) نيز مزين گرديد، هنوز يكي از اتومبيلهاي مورد علاقه جوانان، افراد ميان سال و طرفداران اتومبيلهاي آمريكائي در ايران ميباشد. هنوز نه تنها يك ترنس ام پارك شده در كنار خيابان نظر بسياري از افراد عبوري را به خود جلب ميكند بلكه خراميدن آن در خيابان با آن طنين دلنواز اگزوز چهار دهنه كه حاكي از حجم غول آساي موتوري 7 ليتري ميباشد نگاه حسرت بار هر پياده و سواري را به سوي خود ميكشاند.

هرچند بسیاری از ايرانيان تنها با نسل دوم اين هيولا آشنا هستند ولي لازم به توضيح است كه تاكنون چهار نسل متفاوت از اين اتومبيل توسط كارخانه پونتياك ارائه شده است.

نسل اول از سال 1967 الي 1969

نسل دوم از سال 1970 الي 1981

نسل سوم از سال 1982 الي 1992

نسل چهارم از سال 1993 الي2002

اما اين تاریخجه تنها به نسل دوم كه همان نسل مورد علاقه طرفداران اتومبيلهاي آمريكايي و در حقيقت نسل كلاسيك اين اتومبيل است اختصاص دارد ( هرچند ذكر اين نكته نيز ضروري است كه تنها مدل ارائه شده ترنس ام نسل اول يعني مدل 69 نيز اتومبيلي بسيار قيمتي است).

شروع طراحی:

طراحی خودروی «پونتیاک فایربرد SD455» از زمان موفقیتهای دهه 1960 «پونتیاک» در مسابقات NASCAR و NHRA قوّت گرفت ولی تقریباً به مدت یک دهه با تأخیر به مرحله اجرا رسید. تا دهه 1970 خودروهای خیابانی و مرسوم این برند، مانند مدل Plymouth Road Runner که با موتور HEMI ارائه می شد، خواص عملکردی خود را فراموش کرده بودند. از طرف دیگر در همان زمان، کمپانی «پونتیاک» از شرکت دادن خودروی Firebird در مسابقات SCCA Trans Am چیزهای زیادی یاد گرفته بود که در آن مفهوم جدیدی به نام «هندلینگ» در خودروها مورد پایش و کنترل قرار می گرفت. تیم مهندسی کوچکی که توسط Herb Adams سرپرستی می شد و قبلاً سیستم تعلیق و عملکرد خودروی 19701/2 Trans Am را به روز کرده بودند، کار خود را بر روی نسخه جدیدی از موتور V8 هفت ونیم لیتری (455 اینچ مکعب) با تراکم بالا آغاز کردند ولی با تحریم اقتصادی نفت اوپک در سال 1973 جنگ قدرت بین خودروسازان را به پایان رساند. همچنین اعتصاب 18 روزه کارگران شرکت جنرال موتورز در سال 1972 در شهر LordsTown ایالت «اوهایو» منجر به توقف تولید خودروی شورلت کامارو و کسب فرصت لازم برای تولید خودروی Firebird گردید. در طی این اعتصاب جنرال موتورز» تصمیم گرفت تا تولید خودروهای عضلانی را به تعویق بیاندازد و مدیرانی مانند Bunkie Knudsen و John DeLorean که ظاهر عملکردی «پونتیاک فایربرد» را طراحی نمودند به همراه مسئول تبلیغات برند «پونتیاک» این شرکت را ترک نمودند و آن را به دست مدیران دیگری سپردند که تمایل زیادی به تولید خودروهای قدرتمند با مصرف سوخت بالا نداشتند. ولی با این وجود تیم مهندسی این شرکت تعیین گردیدند و آنها تمرکز خود را روی طراحی موتوری با حجم بالاتر با میزان تراکم کمتر معطوف نمودند که این تیم را به هدف خود نزدیک می کرد.

برای اجتناب از ایجاد هر مشکلی در تستهای آلایندگی، تیم مهندسی «پونتیاک» اصول و مبانی ار خود را روی طراحی و ساخت موتوری بزرگ با حجم بالا(455 اینچ مکعب یا 7.5 لیتر) و میزان تأیید شده انتشار گازهای آلاینده محیط قرار دادند. خودروی «پونتیاک فایربرد SD455» در سال 1973 در دو نسخه Formula و Trans Am به صورت رسمی و بی سرو صدا رونمایی گردید و بعدها خبر تولید تعداد محدودی نسخه های GTO و Grand Am با موتورهای ضعیف تر توسط خبرنگاران نشریات خودرویی منتشر گردید.

بجای پونتیاک، حال کمپانی خودروسازی مادر جنرال موتورز برای زنده کردن یکی از منحصربه فرد‌ترین ماشین‌های زمان خود دست بکار شده و اقدام به ساخت یک مدل ویژه برمبنای شورلت کامارو کرده است که برای آن نام Trans Am 455 Super Duty انتخاب شده و در زیر کاپوت آن هم پیشرانه‌ای بسیار قدرتمند به خدمت گرفته شده است تا یک یادبود ارزشمند برای پونتیاک “فایربرد ترانس ام” خلق کند.

در زیر کاپوت این ماشین گفتیم که از یک پیشرانه قدرتمند استفاده شده است، حال با پرداختن به جزییات می‌توان فهمید که کمپانی خودروسازی جنرال موتورز یک پیشرانه بروزرسانی شده ۷.۴ لیتری هشت سیلندر LT1 را در بخش مولد قدرتی آن بکار گرفته است که با سود جستن از سوپرشارژرهای بزرگ و قدرتمند ۲.۳ لیتری، استفاده از محفظه سرامیکی و همچنین نصب یک سیستم اگزوز جدید بر روی موتور، موفق به تولید حداکثر قدرتی ۱۰۰۰ اسب بخاری در کنار گشتاور ۱۴۱۶ نیوتن متری شده است.

علاوه بر یک پیشرانه ۱۰۰۰ اسب بخاری، کمپانی خودروسازی جنرال موتورز یک برنامه ویژه هم برای طراحی ظاهری این محصول تدارک دیده که با تغییرات فیزیکی بسیار سنگین، باعث شده یک طراحی نزدیک به محصول اصلی، یعنی پونتیاک “فایربرد ترانس ام” بر روی چهره شورلت کامارو نقش ببندد تا شاهد یکی از جالب‌ترین و جذاب‌ترین یادبودهای صنعت خودروسازی باشیم، هرچند به دلیل سالگرد ۵۰ سالگی تولد برند “فایربرد Firebird”، کمپانی خودروسازی جنرال موتورز هم یک برنامه تولید محدود ۵۰ دستگاهی برای آن در نظر گرفته است.

در دهة 50 و 60 شمسي، زماني كه موج ورود اتومبيلهاي آمريكائي به ايران شروع شد براي ايرانيان اتومبيل آمريكايي مترادف سالني بزرگ، راحت و اتاقي بسيار مقاوم بود. اما در بین همين كشتيهاي اقيانوس پيما قايقهاي تفريحي تندرويي نيز پيدا ميشدند كه بعضاً با سقفهاي بازشو، نهايت لذت رانندگي را معني ميكردند. يكي از اين قايقها كه نه تنها دل جوانان عاشق سرعت آن زمان كه جوانان امروزي را نيز برده بود، پونتياك ترنس ام نام داشت. اين كوپه دو در با ‌آن هواكش بزرگ و عقاب زيباي روي كاپوت و موتور بسيار قدرتمند كه بعدها به سقف بازشو (معروف به T-Top) نيز مزين گرديد، هنوز يكي از اتومبيلهاي مورد علاقه جوانان، افراد ميان سال و طرفداران اتومبيلهاي آمريكائي در ايران ميباشد. هنوز نه تنها يك ترنس ام پارك شده در كنار خيابان نظر بسياري از افراد عبوري را به خود جلب ميكند بلكه خراميدن آن در خيابان با آن طنين دلنواز اگزوز چهار دهنه كه حاكي از حجم غول آساي موتوري 7 ليتري ميباشد نگاه حسرت بار هر پياده و سواري را به سوي خود ميكشاند.

هرچند بسیاری از ايرانيان تنها با نسل دوم اين هيولا آشنا هستند ولي لازم به توضيح است كه تاكنون چهار نسل متفاوت از اين اتومبيل توسط كارخانه پونتياك ارائه شده است.

نسل اول از سال 1967 الي 1969

نسل دوم از سال 1970 الي 1981

نسل سوم از سال 1982 الي 1992

نسل چهارم از سال 1993 الي2002

اما اين تاریخجه تنها به نسل دوم كه همان نسل مورد علاقه طرفداران اتومبيلهاي آمريكايي و در حقيقت نسل كلاسيك اين اتومبيل است اختصاص دارد ( هرچند ذكر اين نكته نيز ضروري است كه تنها مدل ارائه شده ترنس ام نسل اول يعني مدل 69 نيز اتومبيلي بسيار قيمتي است).

شروع طراحی:

طراحی خودروی «پونتیاک فایربرد SD455» از زمان موفقیتهای دهه 1960 «پونتیاک» در مسابقات NASCAR و NHRA قوّت گرفت ولی تقریباً به مدت یک دهه با تأخیر به مرحله اجرا رسید. تا دهه 1970 خودروهای خیابانی و مرسوم این برند، مانند مدل Plymouth Road Runner که با موتور HEMI ارائه می شد، خواص عملکردی خود را فراموش کرده بودند. از طرف دیگر در همان زمان، کمپانی «پونتیاک» از شرکت دادن خودروی Firebird در مسابقات SCCA Trans Am چیزهای زیادی یاد گرفته بود که در آن مفهوم جدیدی به نام «هندلینگ» در خودروها مورد پایش و کنترل قرار می گرفت. تیم مهندسی کوچکی که توسط Herb Adams سرپرستی می شد و قبلاً سیستم تعلیق و عملکرد خودروی 19701/2 Trans Am را به روز کرده بودند، کار خود را بر روی نسخه جدیدی از موتور V8 هفت ونیم لیتری (455 اینچ مکعب) با تراکم بالا آغاز کردند ولی با تحریم اقتصادی نفت اوپک در سال 1973 جنگ قدرت بین خودروسازان را به پایان رساند. همچنین اعتصاب 18 روزه کارگران شرکت جنرال موتورز در سال 1972 در شهر LordsTown ایالت «اوهایو» منجر به توقف تولید خودروی شورلت کامارو و کسب فرصت لازم برای تولید خودروی Firebird گردید. در طی این اعتصاب جنرال موتورز» تصمیم گرفت تا تولید خودروهای عضلانی را به تعویق بیاندازد و مدیرانی مانند Bunkie Knudsen و John DeLorean که ظاهر عملکردی «پونتیاک فایربرد» را طراحی نمودند به همراه مسئول تبلیغات برند «پونتیاک» این شرکت را ترک نمودند و آن را به دست مدیران دیگری سپردند که تمایل زیادی به تولید خودروهای قدرتمند با مصرف سوخت بالا نداشتند. ولی با این وجود تیم مهندسی این شرکت تعیین گردیدند و آنها تمرکز خود را روی طراحی موتوری با حجم بالاتر با میزان تراکم کمتر معطوف نمودند که این تیم را به هدف خود نزدیک می کرد.

برای اجتناب از ایجاد هر مشکلی در تستهای آلایندگی، تیم مهندسی «پونتیاک» اصول و مبانی ار خود را روی طراحی و ساخت موتوری بزرگ با حجم بالا(455 اینچ مکعب یا 7.5 لیتر) و میزان تأیید شده انتشار گازهای آلاینده محیط قرار دادند. خودروی «پونتیاک فایربرد SD455» در سال 1973 در دو نسخه Formula و Trans Am به صورت رسمی و بی سرو صدا رونمایی گردید و بعدها خبر تولید تعداد محدودی نسخه های GTO و Grand Am با موتورهای ضعیف تر توسط خبرنگاران نشریات خودرویی منتشر گردید.

بجای پونتیاک، حال کمپانی خودروسازی مادر جنرال موتورز برای زنده کردن یکی از منحصربه فرد‌ترین ماشین‌های زمان خود دست بکار شده و اقدام به ساخت یک مدل ویژه برمبنای شورلت کامارو کرده است که برای آن نام Trans Am 455 Super Duty انتخاب شده و در زیر کاپوت آن هم پیشرانه‌ای بسیار قدرتمند به خدمت گرفته شده است تا یک یادبود ارزشمند برای پونتیاک “فایربرد ترانس ام” خلق کند.

در زیر کاپوت این ماشین گفتیم که از یک پیشرانه قدرتمند استفاده شده است، حال با پرداختن به جزییات می‌توان فهمید که کمپانی خودروسازی جنرال موتورز یک پیشرانه بروزرسانی شده ۷.۴ لیتری هشت سیلندر LT1 را در بخش مولد قدرتی آن بکار گرفته است که با سود جستن از سوپرشارژرهای بزرگ و قدرتمند ۲.۳ لیتری، استفاده از محفظه سرامیکی و همچنین نصب یک سیستم اگزوز جدید بر روی موتور، موفق به تولید حداکثر قدرتی ۱۰۰۰ اسب بخاری در کنار گشتاور ۱۴۱۶ نیوتن متری شده است.

علاوه بر یک پیشرانه ۱۰۰۰ اسب بخاری، کمپانی خودروسازی جنرال موتورز یک برنامه ویژه هم برای طراحی ظاهری این محصول تدارک دیده که با تغییرات فیزیکی بسیار سنگین، باعث شده یک طراحی نزدیک به محصول اصلی، یعنی پونتیاک “فایربرد ترانس ام” بر روی چهره شورلت کامارو نقش ببندد تا شاهد یکی از جالب‌ترین و جذاب‌ترین یادبودهای صنعت خودروسازی باشیم، هرچند به دلیل سالگرد ۵۰ سالگی تولد برند “فایربرد Firebird”، کمپانی خودروسازی جنرال موتورز هم یک برنامه تولید محدود ۵۰ دستگاهی برای آن در نظر گرفته است.